هر دو جنس كبك از نظر ظاهر و رنگ پرها بسيار به يكديگر شبيه هستند. در نتيجه تعيين جنسيت آنها از يكديگر كمي دشوار است. اما ميتوان كبكهاي نر و ماده بالغ را از روي اندازه بدن و فرم سر تشخيص داد. كبكهاي نر عموماً جثهاي بزرگ تر و سنگين تر دارند. سر كبكهاي نر گرد و بزرگ تر و سر پرنده ماده بيضوي است. پاهاي كبكهاي نر بلندتر بوده و پولكهاي درشت تري دارد و سريع تر از مادهها راه ميروند. هر دو جنس برآمدگي سيخ مانندي در پشت پا دارند ولي اين برآمدگي در جنس نر بزرگ تر از برآمدگي پاي پرنده مادهاست و به آن «مهميز» ميگويند. گردن كبك نر معمولاً باريك تر و قوي تر از كبك مادهاست. معمولاً در مراكز پرورش كبك، جوجه كبكها را از طريق ديدن منافذ جنسي در ناحيه كلواك يا مقعد تعيين جنسيت ميكنند كه اين امر نياز به دقت فراوان دارد.
كبك در شرايط طبيعي از اواسط ارديبهشت تا اواخر تير تخم گذاري ميكند. نظر به اين كه با توجه به توجيه اقتصادي، پرورش كبك به صورت صنعتي مد نظر است. لذا بايستي سيستم نور مصنوعي ، خوراك فرمول شده و بستر را با مديريت صحيح به منظور شروع تخم گذاري و تداوم توليد تخم، كنترل نمود. بنابر اين داشتن ۱۵-۱۰ لوكس نور در طول دوره تخم گذاري از ملزومات شرايط نوري محسوب ميشود.
كبك Alectoris chukar در لهجه هاي مختلف فارسي به آن خاسه كو، زرج، ژرژ، كو، كوك مي گويند. اين پرنده در شرايط پرورشي عموما 400 تا 600 گرم وزن دارد. در شرايط طبيعي وزن كبك نر بالغ (سويه ايراني) از 510 تا 800 گرم و وزن كبك ماده بالغ از 450 تا 680 گرم متغير است. اندازه اين پرنده 31 تا 35 سانتيمتر مي باشد كه اندازه پرنده نر بزرگ تر است. تركيب پرها در هر دو جنس نر و ماده يكسان است. رنگ اين پرنده قهوه اي مايل به خاكستري در بالاي بدن و زرد كمرنگ در قسمت شكم است. يك خط سياه از قسمت جلوي سر آغاز شده و پس از انشعاب و عبور از چشم ها و گردن، در قسمت بالاي سينه تمام شده و سر وسينه خاكستري پرنده را از قسمت سفيد رنگ گلو جدا مي كند. پهلوي پرنده با تركيبي از رنگ سياه و شاه بلوطي متمايل به سفيد پوشانيده شده است و پرهاي انتهايي بال به رنگ شاه بلوطي هستند.