پنجشنبه ۱۹ شهریور ۹۴ | ۰۸:۰۳ ۲,۷۲۳ بازديد
كبك Alectoris chukar
پراكندگي:
۱۴ گونه مختلف از اين نوع پرنده تا كنون شناسايي شده است. زيستگاه طبيعي اين پرنده از كوههاي منطقه خاورميانه و آسيا از شرق يونان و جنوب بلغارستان , آسياي صغير تا منچوري چين گسترده است. كبك در آمريكاي شمالي, هاوايي و نيوزيلند نيز از جمعيت خوبي برخوردار شده است.
زيستگاه طبيعي:
كبك را مي توان در كويرها ,دامنه ها, كوه ها و صخره ها يافت.
مشخصات ظاهري:
وزن: از ۵۱۰ تا ۶۸۰ گرم با متوسط ۵۹۵ گرم
نرها (با وزن ۵۱۰ تا ۸۰۰ گرم) كمي از ماده ها (با وزن ۴۵۰ تا ۶۸۰ گرم) از لحاظ طول و وزن بزرگترند. تركيب پرها در هر دو جنس نر و ماده يكسان است. رنگ اين پرنده قهوه اي مايل به خاكستري در بالا و زرد كمرنگ در قسمت شكم است. يك خط سياه از قسمت جلوي سر آغاز شده و پس از عبور از چشمها و گردن, در قسمت بالاي سينه تمام مي شود و سر و سينه خاكستري پرنده را از قسمت سفيد رنگ گلو جدا مي كند. پهلوي پرنده با تركيبي از رنگ سياه و شاه بلوطي متمايل به سفيد پوشانده شده و پرهاي انتهايي بال, به رنگ شاه بلوطي هستند. نوك, لبه پلكها, ساق و پاهاي كبك به رنگ صورتي تا قرمز سير هستند. اگرچه هر دو جنس نر و ماده ممكن است داراي يك سيخك كوچك در قوزك پا باشند, ولي اين معمولا از مشخصات جنس نر است. كبك هاي نابالغ كوچكتر هستند و به رنگ قهوه اي و خاكستري هستند. در زيستگاه طبيعي اين پرنده, رنگ آن بسته به موقعيت جغرافيايي منطقه متغير است. رنگ پرندگان مناطق خشك تر, بيشتر متمايل به خاكستري و سفيد است.
به ادامه مطالب برويد
كبك Alectoris chukar
پراكندگي:
۱۴ گونه مختلف از اين نوع پرنده تا كنون شناسايي شده است. زيستگاه طبيعي اين پرنده از كوههاي منطقه خاورميانه و آسيا از شرق يونان و جنوب بلغارستان , آسياي صغير تا منچوري چين گسترده است. كبك در آمريكاي شمالي, هاوايي و نيوزيلند نيز از جمعيت خوبي برخوردار شده است.
زيستگاه طبيعي:
كبك را مي توان در كويرها ,دامنه ها, كوه ها و صخره ها يافت.
مشخصات ظاهري:
وزن: از ۵۱۰ تا ۶۸۰ گرم با متوسط ۵۹۵ گرم
نرها (با وزن ۵۱۰ تا ۸۰۰ گرم) كمي از ماده ها (با وزن ۴۵۰ تا ۶۸۰ گرم) از لحاظ طول و وزن بزرگترند. تركيب پرها در هر دو جنس نر و ماده يكسان است. رنگ اين پرنده قهوه اي مايل به خاكستري در بالا و زرد كمرنگ در قسمت شكم است. يك خط سياه از قسمت جلوي سر آغاز شده و پس از عبور از چشمها و گردن, در قسمت بالاي سينه تمام مي شود و سر و سينه خاكستري پرنده را از قسمت سفيد رنگ گلو جدا مي كند. پهلوي پرنده با تركيبي از رنگ سياه و شاه بلوطي متمايل به سفيد پوشانده شده و پرهاي انتهايي بال, به رنگ شاه بلوطي هستند. نوك, لبه پلكها, ساق و پاهاي كبك به رنگ صورتي تا قرمز سير هستند. اگرچه هر دو جنس نر و ماده ممكن است داراي يك سيخك كوچك در قوزك پا باشند, ولي اين معمولا از مشخصات جنس نر است. كبك هاي نابالغ كوچكتر هستند و به رنگ قهوه اي و خاكستري هستند. در زيستگاه طبيعي اين پرنده, رنگ آن بسته به موقعيت جغرافيايي منطقه متغير است. رنگ پرندگان مناطق خشك تر, بيشتر متمايل به خاكستري و سفيد است.
توليد مثل:
جوجه هاي كبك
فواصل توليد مثل: كبك ها بسته به شرايط محيطي, يك مرتبه در سال توليد مثل مي كنند.
فصل توليد مثل: از فروردين آغاز شده و بسته به منطقه جغرافيايي ممكن است تا اواخر تير و اوايل مرداد نيز در مناطق سردسير ادامه يابد.
تعداد تخم ها: از ۷ تا ۲۱ عدد
مدت زمان خوابيدن بر روي تخم ها: ۲۴ روز به طور متوسط
كبك ها تك همسر هستند. نرها با نشان دادن تمايل خود به ماده با كج كردن سر و باز كردن بالها و نمايش آنها در اواخر اسفند اقدام به جفت گيري مي كنند. هنگام خشكسالي و كمبود غذا, عمل توليد مثل ممكن است محدود به چند پرنده شود. نرها از ماده ها در مقابل نرهاي ديگر محافظت مي كنند.
آشيانه كبك از ساقه هاي ساده كه گاهي با پر و خاشاك پوشانده مي شود, در ميان صخره ها و يا مناطق پر از بوته و خاشاك, تشكيل مي گردد. يافتن آشيانه كبك ها مشكل است و به خوبي تحت مطالعه قرار نگرفته اند. تعداد تخم ها بسته به شرايط محيطي از ۷ تا ۲۱ عدد متغير است. دوره خوابيدن روي تخم ها معمولا ۲۴ روز است و اين عمل معمولا وظيفه ماده است. از اواسط ارديبهشت تا اواسط مرداد, جوجه ها از تخم بيرون مي آيند كه بستگي به موفقيت تخم اول دارد. جوجه ها در هنگام بيرون آمدن از تخم, باهوش و توانا هستند و مي توانند پس از چند هفته, پرواز كنند. پس از گذشت ۱۲ هفته, جوجه ها بالغ مي شوند. نرها معمولا تا زمان پرورش جوجه ها با خانواده مي مانند, اگرچه بعضي از آنها پس از تخمگذاري ماده, خانواده را ترك و به نرهاي ديگر ملحق مي شوند. هنوز زمان زيادي تا شناختن كامل عادات توليد مثل كبك ها مانده است.مادر و شايد هم پدر, از جوجه ها مراقبت مي كنند تا آنها مستقل گردند.
رفتار:
كبك ها در هنگام صبح و بعد از ظهر در روي زمين به چرا مشغولند. آنها مهاجرت نمي كنند و جابجايي هاي فصلي آنها فقط در ارتفاع است. پرواز كبك معمولا در هنگام احساس خطر انجام مي شود و به مسافتهاي كوتاه و در سراشيبي محدود است. هنگام عبور از ناهمواريهاي سطح زمين, كبكها بر روي پاهاي خود جست مي كنند و ترجيح مي دهند بدوند تا پرواز كنند. گروه اجتماعي اوليه از يك دسته كبك شامل تعداد گوناگوني از بالغ ها و جوجه هايشان تشكيل مي شود و بزرگترين گروه ها را مي توان در چشمه ها ديد. گروههاي بزرگتر در زمستان تشكيل مي شوند. كبك ها در هنگام شب را زير بوته ها و يا داخل صخره ها به سر مي برند. نرها به طور فعال از قلمرو خود دفاع مي كنند.
ارتباط و قوه ادراك:
كبك در حالتهاي گوناگون, از صداهاي مختلف استفاده مي كند كه به سه دسته تقسيم مي شوند: هشداري, جنگي و جنسي. بيشترين صدايي كه از كبك شنيده مي شود با آواي chuck, chuck ,… است كه از هر دو جنس نر و ماده بر مي آيد كه به تدريج به آواي chukar, chukar ,… تبديل ميگردد و از فواصل دور قابل شنيدن است. از اين رو نام كبك را Chukar Partridge گذاشته اند.
عادات غذايي:
كبك معمولا از گياهان شامل علفها و دانه هاي آنها, برگ گياهان و ميوه بوته ها بر اساس فراواني و دسترسي فصلي تغذيه مي كنند.
غذاهاي جانوري: حشرات
غذاهاي گياهي: گيلهان سبز, برگها, دانه ها, حبوبات و ميوه ها
اهميت منفي اقتصادي براي انسان:
كبك به پراكندگي و رشد علفهاي هرزه كمك مي كند. همچنين كبك مستعد ابتلا به بيماري هاي مرغي بوده و در مزارع پرورش اين پرنده, مي تواند آن را به انسان منقل كند.
اهميت مثبت اقتصادي براي انسان:
كبك Chukar اولين پرنده اي قابل شكار است كه در سال ۱۸۹۳ به آمريكاي شمالي وارد شده و براي آژانس هاي شكار در اين منطقه ايجاد درآمد كرده است. دشواري شكار اين پرنده و وجود آن در دامنه ها و مناطق دوردست, شكار اين پرنده را براي شكارچيان جذاب مي كند. گوشت كبك نيز از طعم بسيار خوشمزه اي برخوردار است.
وضعيت بقا:
نسل كبك ها به صورت جهاني در معرض خطر نيست. در اكثر مناطق, جمعيت آنها ثابت بوده يا در حال افزايش است. با وجو اين, با از بين رفتن زيستگاه هاي طبيعي و شكار بيش از حد, ممكن است بر جمعيت آنها موثر باشد. همچنين انتقال بيماري از مرغ هاي خانگي و يا بوقلمون ها, مي تواند بر جمعيت آنها اثر گذارد.
رفتار كبك ها
دكتر محمد ابراهيم باستاني پاريزي نويسنده ي صاحب نام معاصر در مقاله اي كه اصلا مربوط به زيست شناسي نيست، مطلب جالبي درباره ي رفتار كبك نوشته است. او از جمله نوشته است كه: “…كبك يك هواشناس دقيق است و ضمناً قانون تنظيم خانواده را هم مراعات مي كند، بدين معني كه در سال هاي خشكسالي و كم باران، تخم مي گذارد ولي از روي تخم برمي خيزد _ و طبعاً تخم ها فاسد مي شوند. زيرا مي داند كه جوجه ها در بهار خشك آن سال بدون دانه خواهند ماند، – بچه ناوردن، به از شش ماهه افكندن جنين…”
اگر اين مطلب را به صورت سوال دربياوريم، حتما سوالي خوب و تفسيري از آب در مي آيد. از آن سوال ها كه عمق يادگيري را اندازه مي گيرند
منبع: irandeserts.com
پراكندگي:
۱۴ گونه مختلف از اين نوع پرنده تا كنون شناسايي شده است. زيستگاه طبيعي اين پرنده از كوههاي منطقه خاورميانه و آسيا از شرق يونان و جنوب بلغارستان , آسياي صغير تا منچوري چين گسترده است. كبك در آمريكاي شمالي, هاوايي و نيوزيلند نيز از جمعيت خوبي برخوردار شده است.
زيستگاه طبيعي:
كبك را مي توان در كويرها ,دامنه ها, كوه ها و صخره ها يافت.
مشخصات ظاهري:
وزن: از ۵۱۰ تا ۶۸۰ گرم با متوسط ۵۹۵ گرم
نرها (با وزن ۵۱۰ تا ۸۰۰ گرم) كمي از ماده ها (با وزن ۴۵۰ تا ۶۸۰ گرم) از لحاظ طول و وزن بزرگترند. تركيب پرها در هر دو جنس نر و ماده يكسان است. رنگ اين پرنده قهوه اي مايل به خاكستري در بالا و زرد كمرنگ در قسمت شكم است. يك خط سياه از قسمت جلوي سر آغاز شده و پس از عبور از چشمها و گردن, در قسمت بالاي سينه تمام مي شود و سر و سينه خاكستري پرنده را از قسمت سفيد رنگ گلو جدا مي كند. پهلوي پرنده با تركيبي از رنگ سياه و شاه بلوطي متمايل به سفيد پوشانده شده و پرهاي انتهايي بال, به رنگ شاه بلوطي هستند. نوك, لبه پلكها, ساق و پاهاي كبك به رنگ صورتي تا قرمز سير هستند. اگرچه هر دو جنس نر و ماده ممكن است داراي يك سيخك كوچك در قوزك پا باشند, ولي اين معمولا از مشخصات جنس نر است. كبك هاي نابالغ كوچكتر هستند و به رنگ قهوه اي و خاكستري هستند. در زيستگاه طبيعي اين پرنده, رنگ آن بسته به موقعيت جغرافيايي منطقه متغير است. رنگ پرندگان مناطق خشك تر, بيشتر متمايل به خاكستري و سفيد است.
توليد مثل:
جوجه هاي كبك
فواصل توليد مثل: كبك ها بسته به شرايط محيطي, يك مرتبه در سال توليد مثل مي كنند.
فصل توليد مثل: از فروردين آغاز شده و بسته به منطقه جغرافيايي ممكن است تا اواخر تير و اوايل مرداد نيز در مناطق سردسير ادامه يابد.
تعداد تخم ها: از ۷ تا ۲۱ عدد
مدت زمان خوابيدن بر روي تخم ها: ۲۴ روز به طور متوسط
كبك ها تك همسر هستند. نرها با نشان دادن تمايل خود به ماده با كج كردن سر و باز كردن بالها و نمايش آنها در اواخر اسفند اقدام به جفت گيري مي كنند. هنگام خشكسالي و كمبود غذا, عمل توليد مثل ممكن است محدود به چند پرنده شود. نرها از ماده ها در مقابل نرهاي ديگر محافظت مي كنند.
آشيانه كبك از ساقه هاي ساده كه گاهي با پر و خاشاك پوشانده مي شود, در ميان صخره ها و يا مناطق پر از بوته و خاشاك, تشكيل مي گردد. يافتن آشيانه كبك ها مشكل است و به خوبي تحت مطالعه قرار نگرفته اند. تعداد تخم ها بسته به شرايط محيطي از ۷ تا ۲۱ عدد متغير است. دوره خوابيدن روي تخم ها معمولا ۲۴ روز است و اين عمل معمولا وظيفه ماده است. از اواسط ارديبهشت تا اواسط مرداد, جوجه ها از تخم بيرون مي آيند كه بستگي به موفقيت تخم اول دارد. جوجه ها در هنگام بيرون آمدن از تخم, باهوش و توانا هستند و مي توانند پس از چند هفته, پرواز كنند. پس از گذشت ۱۲ هفته, جوجه ها بالغ مي شوند. نرها معمولا تا زمان پرورش جوجه ها با خانواده مي مانند, اگرچه بعضي از آنها پس از تخمگذاري ماده, خانواده را ترك و به نرهاي ديگر ملحق مي شوند. هنوز زمان زيادي تا شناختن كامل عادات توليد مثل كبك ها مانده است.مادر و شايد هم پدر, از جوجه ها مراقبت مي كنند تا آنها مستقل گردند.
رفتار:
كبك ها در هنگام صبح و بعد از ظهر در روي زمين به چرا مشغولند. آنها مهاجرت نمي كنند و جابجايي هاي فصلي آنها فقط در ارتفاع است. پرواز كبك معمولا در هنگام احساس خطر انجام مي شود و به مسافتهاي كوتاه و در سراشيبي محدود است. هنگام عبور از ناهمواريهاي سطح زمين, كبكها بر روي پاهاي خود جست مي كنند و ترجيح مي دهند بدوند تا پرواز كنند. گروه اجتماعي اوليه از يك دسته كبك شامل تعداد گوناگوني از بالغ ها و جوجه هايشان تشكيل مي شود و بزرگترين گروه ها را مي توان در چشمه ها ديد. گروههاي بزرگتر در زمستان تشكيل مي شوند. كبك ها در هنگام شب را زير بوته ها و يا داخل صخره ها به سر مي برند. نرها به طور فعال از قلمرو خود دفاع مي كنند.
ارتباط و قوه ادراك:
كبك در حالتهاي گوناگون, از صداهاي مختلف استفاده مي كند كه به سه دسته تقسيم مي شوند: هشداري, جنگي و جنسي. بيشترين صدايي كه از كبك شنيده مي شود با آواي chuck, chuck ,… است كه از هر دو جنس نر و ماده بر مي آيد كه به تدريج به آواي chukar, chukar ,… تبديل ميگردد و از فواصل دور قابل شنيدن است. از اين رو نام كبك را Chukar Partridge گذاشته اند.
عادات غذايي:
كبك معمولا از گياهان شامل علفها و دانه هاي آنها, برگ گياهان و ميوه بوته ها بر اساس فراواني و دسترسي فصلي تغذيه مي كنند.
غذاهاي جانوري: حشرات
غذاهاي گياهي: گيلهان سبز, برگها, دانه ها, حبوبات و ميوه ها
اهميت منفي اقتصادي براي انسان:
كبك به پراكندگي و رشد علفهاي هرزه كمك مي كند. همچنين كبك مستعد ابتلا به بيماري هاي مرغي بوده و در مزارع پرورش اين پرنده, مي تواند آن را به انسان منقل كند.
اهميت مثبت اقتصادي براي انسان:
كبك Chukar اولين پرنده اي قابل شكار است كه در سال ۱۸۹۳ به آمريكاي شمالي وارد شده و براي آژانس هاي شكار در اين منطقه ايجاد درآمد كرده است. دشواري شكار اين پرنده و وجود آن در دامنه ها و مناطق دوردست, شكار اين پرنده را براي شكارچيان جذاب مي كند. گوشت كبك نيز از طعم بسيار خوشمزه اي برخوردار است.
وضعيت بقا:
نسل كبك ها به صورت جهاني در معرض خطر نيست. در اكثر مناطق, جمعيت آنها ثابت بوده يا در حال افزايش است. با وجو اين, با از بين رفتن زيستگاه هاي طبيعي و شكار بيش از حد, ممكن است بر جمعيت آنها موثر باشد. همچنين انتقال بيماري از مرغ هاي خانگي و يا بوقلمون ها, مي تواند بر جمعيت آنها اثر گذارد.
رفتار كبك ها
دكتر محمد ابراهيم باستاني پاريزي نويسنده ي صاحب نام معاصر در مقاله اي كه اصلا مربوط به زيست شناسي نيست، مطلب جالبي درباره ي رفتار كبك نوشته است. او از جمله نوشته است كه: “…كبك يك هواشناس دقيق است و ضمناً قانون تنظيم خانواده را هم مراعات مي كند، بدين معني كه در سال هاي خشكسالي و كم باران، تخم مي گذارد ولي از روي تخم برمي خيزد _ و طبعاً تخم ها فاسد مي شوند. زيرا مي داند كه جوجه ها در بهار خشك آن سال بدون دانه خواهند ماند، – بچه ناوردن، به از شش ماهه افكندن جنين…”
اگر اين مطلب را به صورت سوال دربياوريم، حتما سوالي خوب و تفسيري از آب در مي آيد. از آن سوال ها كه عمق يادگيري را اندازه مي گيرند
منبع: irandeserts.com
فيلم هاي كوتاه آموزشي پرورش كبك
زمان دقيق و نحوه جفت گيري كبك
آشنايي با سيزده نژاد كبك ها
آموزش نحوه تعيين جنسيت كبك
تاريخچه پرورش كبك در جهان
مشخصات ظاهري كبك
خواص و ارزش غذايي تخم كبك
پرورش كبك گوشتي
طرح توجيهي جديد پرورش كبك