سيستمهاي پرورش
پرورش كبك در روش صنعتي به سه شكل پرورش بر روي بستر، قفسهاي دسته جمعي و قفسهاي انفرادي صورت ميگيرد. پرورش روي بستر يا زمين از هزينه اوليه كمي برخوردار بوده ولي بازده اقتصادي كمتري خواهد داشت. در اين روش سعي ميشود كه از پنبندي سالن جهت نگهداري جفتهاي 20 قطعهاي استفاده شود تا نزاع و جنگ ميان گله كمتر باشد و به همان نسبت ميزان نطفهدرآوري تخمهاي توليدي نيز افزايش مييابد. قابل توجه است كه در سيستم پرورش در صورت پنبندي نكردن سالن مقدار تخمهاي توليدي غيرقابل جوجهكشي افزايش يافته و ميزان جوجه كشي نيز از حد پايينتري برخوردار است.
از خصوصيات ظاهري كبكهاي پرورشي نوار سياهي است كه از روي پيشاني و روي چشمها عبور كرده و در جلو گردن به هم ميرسد. قسمت سينه و پشت معمولاً خاكستري و كبود است. رنگ پرهاي قسمت پهلوي كبك خاكستري و در قسمت نوك پر، دو نوار سياه وجود دارد اين نوارهاي سياه در پهلو و طرفين پرنده ظاهري مخطط ميدهند. منقار و پاهاي كبك (پنجه و ساق) به رنگ قرمز است.
به منظور پرورش كبكهاي گوشتي لازم است. از سالن و مادر مصنوعي استفاده شود. بدين منظور جوجههاي يك روزه پس از انتقال از جوجهكشي به سالن پرورش منتقل و در زير مادر مصنوعي قرار داده ميشوند. در اين شرايط درجه حرارت سالن 28 و حرارت زير مادر مصنوعي 36 درجه سانتيگراد تنظيم ميگردد. با افزايش سن جوجه كبكها هر هفته 1.8 درجه سانتي گراد از حرارت مادر مصنوعي كاسته تا به 28 درجه سانتيگراد رسانده شود. استفاده از محافظ در ابعاد 2×2 متر توصيه ميگردد. دانخوري و آبخوري در داخل محافظ قرار داده ميشود. رطوبت داخل سالن بايد در حد 95 درصد تنظيم گردد تا از بروز مسائل و مشكلات پرورشي جلوگيري شود. جوجههاي پرورشي پس از يك ماه به داخل قفسهاي پرورش منتقل شده و به مدت 12 هفته در اين سيستم پرورش داده شده و پس از زمان مقرر براي كشتار آماده ميشوند.
- طول دوره اول توليد 15 هفته (5/3 ماه)
- مدت آمادگي براي شروع مرحله دوم توليد 11 هفته (5/2 ماه)
- طول دوره دوم توليد 15 هفته (5/3 ماه)
- مدت آمادگي براي شروع مرحله سوم توليد 6 هفته (5/1 ماه)
- طول دوره سوم توليد 15 هفته (5/3 ماه)
براي شروع كار و موفقيت بيشتر٬ تامين نژاد خوب از اساسيترين گزينهها ميباشد. شرايط يك گله مادر كبك ايدهآل در زير آورده شده است :
1- گله بايد از لحاظ همخوني در حد لاين مادر اوليه بوده تا تكثير ، توليد و پرورش در حد استاندارد بوده و بازدهي مطلوب داشته باشد.اين شاخص از مهمترين گزينههاي موفقيت است.
2- تعداد تخمگذاري در هر دوره پرورش حداقل عدد باشد.
3- مقاوم بودن گله مذكور در برابر بيماريها
4- هيچ گونه نقص عضوي در پرنده وجود نداشته باشد.
5- داشتن چنگالهاي بلند كه در جفتگيري موثر بوده و باعث بالا بردن درصد نطفهدار بودن تخمها ميشود.
جفت گيري
دو روش براي جفتگيري كبكها وجود دارد. يكي اينكه دو به دو در قفسهاي جداگانه جفتگيري داده شوند و يا اينكه به طور جمعي و گروهي نگهداري شوند. در روش جفتگيري گروهي نگهداري پرندگان نر و ماده به نسبت 1 به 3 يا 1 به 4 و به طور جمعي ميباشد. در سيستم جفتگيري دوتايي تعداد تخم هرماده حدود 60 عدد و در روش گروهي حدود 40 عدد در فصل تخمگذاري ميباشد.
تلفات دوره پرورش
1- ميزان تلفات كبك قبل از انتخاب مولد تا سن 18 هفتگي 5/1 درصد بطور ماهانه ميباشد.
2- ميزان تلفات بعد از انتخاب تا سن توليد 5/1 درصد بطور ماهانه درنظر گرفته ميشود.
3- ميزان تلفات در دوره توليد 5/1 درصد در ماه، و در كل دوره پرورش 5/4 درصد محاسبه ميشود.
Raising Chukar Partridges
نوشته : Gerry Bolla
مقدمه
نژادهاي متنوعي از كبك شامل كبك هاي اهلي و وحشي در سراسر جهان وجود دارد. كبك چوكار يا چوكار هندي (Alectoris chukar chukar) از ديرباز در اين جهان پهناور مي زيسته و داراي جمعيت بسيار زيادي بوده است ولي پس اينكه در دشتها ساكن شد توسط انسان بطور بي رويه شكار گرديد و تعداد آن به سرعت روي به تنزل گذارد.